بررسی تأثیر آموزش مدیریت زمان بر استرس شغلی مدیران توانبخشی مراکز بهزیستی استان تهران در سال 1389

چکیده: مقدمه و هدف: استرس شغلی یکی از مشکلات بسیار مهم و روزافزون محیط کار در جامعه امروز است و از نظر اقتصادی یکی از علل بازدارنده در بازار کار به شمار می رود. مشکلاتی که این مسئله برای فرد به وجود می آورد شامل پیامدهای روانی، جسمی و رفتاری نظیر غیبت از کار، رها کردن شغل، کاهش بهره وری، افزایش ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، رفتارهای ستیزه جویانه در برابر همکاران و اعضای خانواده می باشد. یکی از روش های مناسب مقابله با استرس شغلی استفاده از تکنیک های مدیریت زمان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین اثر آموزش مدیریت زمان بر استرس شغلی مدیران مراکز توانبخشی بهزیستی استان تهران در سال 1389 انجام شد. روش بررسی: این تحقیق از نوع مطالعات نیمه تجربی قبل و بعد بوده که طی آن 60 نفر از مدیران توانبخشی مراکز بهزیستی استان تهران با روش تمام شماری انتخاب شدند، قبل و بعد از انجام مطالعه میزان استرس شغلی آنان از طریق پرسشنامه اسیپو و میزان آگاهی از مدیریت زمان با پرسشنامه مدیریت زمان اندازه گیری شد، دوره آموزش مدیریت زمان طی یک کارگاه یک روزه به مدت 6 ساعت انجام و پیگیری آموزش از طریق پمفلت های آموزشی طی 6 هفته انجام شد. یافته ها: یافته ها، حاکی از آن بود که بعد از دوره آموزش 45 روزه، توان مدیریت زمان افراد بعد از مداخله به صورت معنا داری افزایش یافته است ( 05/0 p <). ضریب همبستگی جزئی، بین مدیریت زمان و استرس شغلی بعد از آموزش نیز تفاوت معناداری برابر با -0/363 و ( p-value =0/005 ) نشان داده که یک رابطه معنی دار معکوس بین آنها می باشد. بحث: یافته های این تحقیق نشان داد آموزش مدیریت زمان موجب ارتقای توان مدیریت زمان شده و با ارتقاء مهارت سازمانی مدیریت زمان افراد، می توان از میزان استرس شغلی افراد کم کرد و به عبارتی یک واحد افزایش در نمره مدیریت زمان مدیران از طریق آموزش می تواند به اندازه نیم واحد از استرس شغلی آن ها کم نماید.